Χρόνος....
Μία λέξη με αναρίθμητα νοήματα και διαστάσεις.... μία λέξη αγάπης, συγχώρεσης, αγωνίας, μίσους, θυμού, αφθονίας, επικοινωνίας, πνευματικότητας και τόσων άλλων συναισθημάτων που εκείνη τη δεδομένη στιγμή που σκέφτεσαι νιώθεις....σε κάθε περίπτωση μεταφράζεις το διάστημα του χρόνου σε αίσθηση.. κυνηγάς το άπιαστο, προσπαθείς να το προσπεράσεις και να υψώσεις το παράστημα σου... ενώ εκείνος είναι πάντα εκεί συνδεδεμένος με το άπειρο και το άχρονο...θέλεις να τον καλουπώσεις, να τον ελέγξεις...να τον υποτάξεις...σου παραχωρεί κάποιες στιγμές...τόσο όσο χρειάζεται για να παίξει μαζί σου με αγάπη πάντα προκειμένου να τον αγκαλιάσεις στοργικά και απλά να ζεις μαζί του και να πορεύεσαι μέσα στην υπόστασή σου αναζωπυρώνοντας τη θεϊκή σου φλόγα έχοντας πλέον επίγνωση της ενότητας όλων...